Nog 1 keer slapen...

Morgen is de grote dag... 9 weken ben ik thuis geweest in ziekteverlof en morgen mag/moet ik weer gaan werken... Een dag die gepaard gaat met dubbele gevoelens, content om de collega's terug te zien content om terug aan de slag te kunnen maar eveneens angst, angst voor de reacties van anderen en van mezelf... Ik hoop maar dat het me lukt (want ondanks het advies van de psycholoog ga ik onmiddellijk weer fulltime aan de slag)...ik hoop maar dat ik niet weer in duigen val na x aantal tijd want zo diep als ik gezeten heb wil ik nooit meer... de afgelopen weken waren verschrikkelijk, dagen vullen met huilen en zoeken naar energie...Het was nie al kommer en kwel natuurlijk de laatste twee weken heb ik ook genoten van het ganse WK elke avond kon ik lekker naar alle matchen kijken mo dat zal nu wel veranderen...
Kortom het is super spannend voor mij, hoe zal mijn nieuwe bestaan er uit zien zal ik kunnen blijven volhouden aan mijn nieuwe principe eerst ik en dan de rest of zal ik al snel weer in het oude patroon vallen..
In elk geval ik wens mezelf succes morgen en de rest van mijn leven.